โบฮอลขึ้นชกมวยสากลอาชีพครั้งแรกเมื่อ 18 มกราคม พ.ศ. 2527 เสมอกับ เบิร์ต บาโก ที่ฟิลิปปินส์ หลังจากนั้น โบฮอลก็ชกชนะรวด มีชกแพ้คะแนน ดาดอย แอนดูจาร์ เมื่อ พ.ศ. 2528 ไปชกแพ้คะแนน ชุน โฮ ที่เกาหลีใต้เมื่อ พ.ศ. 2529 และเสมอกับ ริก บาเฮลอต เมื่อ พ.ศ. 2527 เท่านั้น โบฮอลได้ชิงแชมป์โลกครั้งแรกเมื่อ 16 มกราคม พ.ศ. 2531 ชนะคะแนนชอย ชางโฮ อย่างไม่เป็นเอกฉันท์ที่ฟิลิปปินส์ ได้แชมป์โลกรุ่นฟลายเวท IBF มาครอง โบฮอลป้องกันตำแหน่งได้ 1 ครั้ง ก่อนจะเสียแชมป์ แพ้น็อค ดุ๊ก แมกเคนซี ยก 11 ที่ ลอนดอน เมื่อ 5 ตุลาคม พ.ศ. 2531 หลังจากเสียแชมป์ โบฮอลยังขึ้นชกอย่างต่อเนื่อง ชกชนะน็อค ศักดิ์สมุทร สิงห์สมัย ยก 2 จากนั้น ขึ้นชิงแชมป์ OPBF รุ่นจูเนียร์แบนตัมเวทที่ว่าง ชนะน็อค มาไพ ณ ราชวัตร ยก 6 ที่ฟิลิปปินส์ เมื่อ 22 เมษายน พ.ศ. 2532 ป้องกันตำแหน่งได้ 1ครั้ง จากนั้นไปชกแพ้คะแนน โฮเซ่ วัลเดซที่ฮาวาย และไปป้องกันแชมป์ OPBF ที่ญี่ปุ่นเมื่อ 17 ธันวาคม พ.ศ. 2532 ปรากฏว่าไปแพ้คะแนน ทัตสุยะ ซูกิ เสียแชมป์ไป

หลังจากเสียแชมป์ OPBF ไปแล้ว โบฮอลเริ่มชกแพ้มากกว่าชนะ โดยแพ้น็อค ยูริ อาร์บาชาค็อฟ ยก 2 เมื่อ พ.ศ. 2533 แพ้คะแนน เจอร์รี่ พีญาโลซา เมื่อ พ.ศ. 2535 แพ้คะแนน ดาวรุ่ง ชูวัฒนะในไทย เมื่อ พ.ศ. 2536ต่อมาหลังจากชกชนะคะแนน ฮิโรชิ โกบายาชิเมื่อ พ.ศ. 2537 แล้ว โบฮอลก็ไปชกชนะที่ฮาวายสองครั้ง จนได้ชิงแชมป์โลกรุ่นแบนตัมเวท IBF เมื่อ 7 มิถุนายน พ.ศ. 2537 แต่โบฮอลเป็นฝ่ายแพ้น็อค ออร์ลันโด คานิซาเลส ยก 5 ที่เท็กซัส ไม่ได้แชมป์ จากนั้น โบฮอลขึ้นชกอีกครั้งเดียวเมื่อ 28 ธันวาคม พ.ศ. 2537 แพ้น็อค จอห์นนี่ ทาเปีย ยก 2 จากนั้นก็แขวนนวมไป